'Snel een boterham mam, dan kunnen we meteen doorgaan'. Ik loop direct naar boven om ze te helpen met het inpakken van hun tassen.
Ik voel de spanning in mijn lijf al oplopen. Ik moet proberen ze zo snel mogelijk de deur uit te werken. Als hun vader thuiskomt weet ik dat er weer gezeur komt.
Er is altijd gezeur over alles. Als het niet vóór een leuke gelegenheid is, dan is het wel daarna, er is gewoon altijd iets.
Als ze maar weg zijn, denk ik, dan hebben ze in ieder geval een leuke middag.
Ik doe nog een flesje drinken en een zakje chips in hun tas terwijl ze hun boterhammetje opeten. Hun fietsen staan nog op de oprit en binnen 15 minuten zijn ze klaar om te vertrekken. Mijn hart bonkt in mijn keel. “Yes, het is gelukt ” zucht ik. “Dag jongens veel plezier vandaag” roep ik ze na.
Waar gaan jullie naartoe?
En dan, net als ik me om wil draaien, zie ik zijn auto de straat inrijden. Neeeee denk ik, niet net nu.
Natuurlijk ziet hij de kinderen fietsen. Hij toetert, draait zijn raampje open en roept dat ze terug moeten komen. “Shit” zeg ik, terwijl de kinderen terug komen fietsen. Hij zet de auto op de oprit en stapt uit. Inmiddels staan de kinderen naast de auto. “Waar gaan jullie naar toe?” vraagt hij. “We gaan zwemmen met de hele klas” roepen ze door elkaar heen.
“Dat dacht ik niet” zegt hij. “Ik heb met jullie afgesproken dat we vandaag de schutting gaan ontdoen van de klimop”. “Maar papa, zegt de jongste, Iedereen uit de klas gaat zwemmen want het is super warm”.
“Daar heb ik helemaal niets mee te maken. Jullie moeten dat eerst maar eens verdienen en ik ben speciaal eerder naar huis gekomen”. De teleurstelling van de kinderen voel ik tot in mijn ziel. Verdrietig kijken ze me aan. Ik verzamel mijn moed bij elkaar en zeg zo lief mogelijk tegen Jaap “dat ik de hem wel help en dat het zo leuk is voor de kinderen om met de klas te gaan zwemmen”.
Het enige wat ik krijg is een boze blik terwijl hij de kinderen gebaard naar binnen te gaan. De onrust in mijn lijf bereikt zijn hoogte punt en ik voel de tranen branden achter mijn ogen. Ik moet ze wegslikken want Jaap ontploft als ik huil.
De teleurstelling van de kinderen, voel ik tot in mijn ziel.
Anita Wix, Krachtig Kwetsbaar
Hij klapt zijn stoel uit, pakt een pilsje en zet de kinderen aan het werk.
De kinderen brengen hun tassen weg en komen naar buiten. Jaap heeft inmiddels het tuingereedschap en werkhandschoenen gepakt en laat de kinderen zien wat ze moeten doen. De hele schutting is dicht begroeid met klimpop en dat moet er allemaal af. “Alles?” Vragen ze, “de hele schutting?” “Ja, dus schiet maar op, als jullie nog naar het zwembad willen”.
Dan loopt hij naar de schuur, klapt zijn stoel uit pakt een pilsje en gaat zitten en zegt hij tegen mij dat ik ook lekker moet komen zitten want dat heb ik verdient.
Maar ik wil absoluut niet gaan zitten kijken hoe de kinderen deze veel te zware klus moeten doen en besluit ze te gaan helpen. Jaap springt bijna uit zijn vel en blaft me toe dat ik een ondankbare vrouw ben. Hij gunt me mijn rust en ik verpest het weer. “Er wordt niet geholpen” sist hij me toe. “Zitten jij!!”
Ik heb geen keus, ik wil de spanning niet nog hoger opvoeren.
Als een ware opzichter geeft Jaap instructies en staat geregeld op om nog eens voor te doen, hoe het goed is. Hij moppert aan één stuk door dat het watjes zijn en ze niet weten hoe ze moeten werken. “Je word er sterk van” roept hij. “Ik moest het vroeger ook van mijn vader en ik ben er trots op dat ik zo ben groot gebracht”. Tegen vijf uur mogen ze stoppen. Met rood aangelopen koppies van het zwoegen en de zon ruimen ze het tuingereedschap op en lopen met gebogen hoofd naar binnen.
“Ga nog maar lekker even naar het zwembad” zegt Jaap opgewekt. Ze kijken hem niet eens aan en zuchten dat het nu niet meer hoeft.
“Gatverdamme stelletje ondankbare kinderen zijn jullie en dat hebben jullie duidelijk van je moeder.” Ik slik mijn tranen weer weg en pak snel nog een pilsje voor hem. Hopelijk blijft hij rustig…
Huiselijk geweld gaat niet altijd over slaan. Herken jij het psychische geweld en wil je hier over praten? Bel mij, ik luister graag naar je verhaal, samen kijken we naar wat voor jou nodig is, om huiselijk geweld te stoppen.