Baksteen geweld
Glasgerinkel; nee het kan niet waar zijn…toch is het zo…baksteen door keukenraam. Hij is over het tuinhek gesprongen. Ik had gezegd “laat me met rust” “ik wil je niet meer zien”. Maar hij kon dat niet accepteren en was zo boos. Ik zat met de kinderen Uno te spelen op een ochtend aan het einde van de zomervakantie 2016. De keukendeur stond open. Hij verscheen achter de poort en ik zei hem weg te gaan. De kinderen keken toe. Toen ze hem opeens in de tuin zagen staan renden ze allebei snel naar boven. Ik trok de deur dicht en hij gooide met een baksteen het raam in. Dubbel glas, oorverdovend kabaal en de scherven raakten me nét niet. Mijn dochter kwam gillend van boven naar beneden gerend. Ze was toen 7 jaar. Dacht dat hij me met servies had bekogeld en was bang.
112 gebeld, politie kwam gelukkig snel. De achterburen hadden het kabaal gehoord en hem weg zien fietsen. 1 agent bleef bij mij en nam de aangifte op en eentje ging naar de buren voor de verklaring van hen. Hij belde mij op en ik gaf de GSM aan de agent. Wilde hem ook niet meer spreken. Wat een gestoorde gek. Hij kreeg uiteindelijk €350,00 euro boete of een taakstraf indien hij niet kon betalen.
Hij kwam bij ons aan huis, had zelfs een sleutel. De kids vonden hem okee, maar mijn dochter zei erna dat ze hem nooit leuk had gevonden…We kregen een relatie niet lang nadat hun vader en ik uit elkaar gingen. Hij kon lekker koken, zorgde voor ons maar we pasten niet bij elkaar. Waren allebei op zoek naar genegenheid en een knuffelmaatje maar onze levens matchten verder totaal niet. Althans dat vond ik maar hij blijkbaar niet….voor mij was het meer een soort “Friends with benefits”. Hij zag dat duidelijk anders. Een emotionele man ja, en met een behoorlijk heftig verleden maar niet gewelddadig, tot die dag van de baksteen….
Daarna begon het stalken
In de week na het incident kwam hij me achterop fietsen toen ik naar de brievenbus liep. Verklaarde mij de oorlog en ik was nog niet van hem af. Hij hield nog van mij en wist zeker ik ook nog van hem. Het was nog niet voorbij. Hij zou me niet met rust laten en dreigde mijn kinderen en mijn baan af te pakken…. En hij zou me steeds op weg naar werk of naar school van de kids opwachten. Dat laatste heeft hij gedaan en dat heb ik geweten. Een jaar lang zag ik hem, vaak meerdere keren per week. Hij zat op een bankje als ik op weg naar school was om mijn dochter te brengen of halen. Wist precies mijn werkdagen en ook de hobby’s.
Zelfs de mensen in de buurt viel het op het laatst op…
Of hij stond in de struiken me te bespioneren op zondagmiddag, echt bizar. Overal waar ik ging maakte ik de afweging hoe groot de kans was om hem tegen te komen (bij boodschappen doen, hobby’s kids, bezoeken van vriendinnen etc.) Ik voelde me een stuk opgejaagd wild. Keek heel vaak over mijn schouder. Op de plek waar ik wel eens ging sporten, buiten, kwam ik hem één keer tegen. Gelukkig waren er nog andere mensen in de buurt. Hij siste mij toe (in het Engels, waarom weet ik niet) “anywhere you go I will find you”. Bah, vreselijk, ik kon nu ook al niet meer sporten buiten op mijn vrije dag..
Straatverbod
Vele meldingen volgden bij de politie, hij bekraste mijn auto in een onbewaakt moment toen ik in de stad was. Wist precies waar ik de auto dan zette. Ook had ik inmiddels een nieuwe vriend. Die heeft hij ook zijn auto bekrast, en lekke band gestoken. Zelfs toen zijn auto op zeker 500 meter van mijn huis stond. Hij fietste gewoon rondjes in de buurt. Had tijd zat en zinde alleen maar op wraak. Wat een gefrustreerde, verbitterde gek…
Uiteindelijk heb ik besloten om te verhuizen, mijn baan was ik inderdaad kwijt geraakt. Dit had niet gehoeven maar door alle verhalen die hij had verspreid en mij zwart gemaakt wilde ik toch weg uit mijn woonplaats. Bovendien woonde hij slechts één wijk verderop. De politie had intussen genoeg bewijsmateriaal (mede dankzij geplaatste camera’s rondom mijn huis) voor een mogelijk straatverbod of zelfs contactverbod maar ik zou hem nog altijd toevallig kunnen treffen in de stad, in de supermarkt etc.
Een jaar nadat mijn ruit letterlijk en ook figuurlijk werd ingegooid verhuisde ik met mijn kinderen naar een nieuwe plek. Mijn kids had ik nog. Tuurlijk geloofde hun vader de verhalen die hij had verteld over mij niet. Bovendien waren mijn kinderen oud genoeg om hun vader ook van alles te vertellen. Maar toch….ook vriendinnen en mijn ouders had hij bezocht vlak nadat het uit was , uit frustratie…
Een veilig thuis
Nu wonen we op ons nieuwe adres. Nieuwe vrienden voor de kids, andere school, ander huis en andere baan. In mijn oude woonplaats kom ik alleen nog als het echt niet anders kan. Deze plek blijft toch besmet en beladen voor me. Alles gaat nu goed, we hebben onze draai weer gevonden. Hij is uiteindelijk veroordeeld tot 4 weken voorwaardelijk maar wel met een proeftijd van 2 jaar. Hij mag ons en onze naasten 2 jaar niet direct of indirect benaderen anders draait hij alsnog de gevangenis in.
Dit voelde wel als gerechtigheid. Eind goed, al goed.
Schrijver gastblog: Saskia.
Herken jij stalking, wil je daar eens over praten?
Neem dan gerust contact met mij op.
Anita Wix